Anna Towiańska otrzymuje w spadku otoczony sosnowym lasem przedwojenny dworek z jeziorem w kujawskiej miejscowość –Towiany. Jest kobietą pełna uroku osobistego , życzliwą i przyjazną . Są i inne ujmujące nas postacie . Poznajemy panią Irenkę , pana Dyzia –parkingowego i artystę malarza , weterynarza Grzegorza, Jacka samotnie wychowującego sześcioletniego syna Florka , mecenasa Witkowskiego... Jest nawet pies Szyszka …
Spełniają się marzenia , ludzie się wspierają . Pojawia się szansa na miłość .
Jakie są moje odczucia względem książki. Skończyłam ją czytać i czegoś mi w niej zabrakło… Pewnie myślicie dlaczego? W powieści wszystko jest zbyt idealne . Piękna główna bohaterka , spadek, cudowna miejscowość, mnóstwo przyjaciół zawsze chętnie niosących pomoc w trudnych sytuacjach, itd.
W kolejnych rozdziałach książki poznajemy skomplikowane dzieje dworku w Towianach oraz wojenną historię rodziny .
Wątek interesujący , który szczerze mówiąc najbardziej mnie zaciekawił .
Powieść Pani Marii Ulatowskiej czyta się szybko , przyjemnie , jednak wolę odrobinę inną literaturę . Plus za okładkę .
Książkę miałam przyjemość przeczytać w ramach akcji " Włóczykijka " .
Dziękuję .
Ocena +4/6
Jakoś ciągle nie mogę się do tej pozycji przełamać....
OdpowiedzUsuńMamy podobne odczucia względem tej książki :)
OdpowiedzUsuńMam lekki przesyt, jeśli chodzi o tego typu literaturę, co nie znaczy, że od czasu do czasu i takie czytadło jest potrzebne:)
Pozdrawiam!